De eerste afspraak:
We hadden kort kennis gemaakt via deze dating site, intussen een hele tijd geleden. Ondanks haar drukke agenda lukte het toch om snel een keer af te spreken. En die eerst avond in een brasserie in de stad was best heel leuk: knappe dame in de 40, vlotte tong, over koetjes en kalfjes dan wel. Maar ze was wel erg voorzichtig, dat viel me al onmiddellijk op. Ik gaf haar een zedige zoen bij vertrek, en zo namen we afscheid van elkaar.
De tweede afspraak:
Het was haar voorstel om een keer opnieuw af te spreken... Dus ik stelde voor om samen een hapje te gaan eten in een trendy restaurant. Doch dineren na 19u was geen helaas geen optie, dat lag haar te zwaar op de maag. Dan maar het ideetje om samen naar de bioscoop te gaan... maar van bioscoop had ze echter een grondige afkeer. De huisregel was: maximum 1 x per jaar. Gewoon een thee gaan drinken hadden we al gedaan, dus dat was ook al van de lijst gevinkt. Dan stelde ze me voor - geloof me of niet - om een avondje gezellig samen te gaan Spreuken-Bedenken-Voor-de-Bond-Zonder-Naam. Jaja, BZN organiseert regelmatig brainstormsessies, en iedereen kan er deelnemen. Zelfs na 60 jaar intensief nadenken moet er elke maand nog steeds een verse spreuk-met-dubbele-bodem opgehoest worden om de mensheid tot betere inzichten te brengen. Ze had mijn blogs gelezen, en vond me wel een vlotte pen hebben. Daar zou zeker wel iets uit kunnen vloeien dat geschikt was voor publicatie :-). Nu, het vreemde idee was me niet helemaal ongenegen. Ik herinner me dat in mijn streng katholieke collegetijd waar de priester-leraars de plak zwaaiden, deze one-liners intensief gebruikt werden om de jonge dolende adolescenten weer op het juiste pad te krijgen. Maar ik zag het doembeeld al voor me: ik zou naar haar hand moeten dingen via een wedstrijdje brainstormen in competitie met een kamer vol overjarige alternativo's in open sandalen en geitenwollen sokken, met onverzorgde baarden, een keffiyeh om de hals (zo'n onvervalste Yasser Arafat sjaal), en een allesdoordringende patchouli geur die de kamer vult... Doch als ik hiermee mijn liefde voor haar kon bewijzen, wou ik zelfs die beproeving doorstaan. En ik accepteerde de uitnodiging. Een week voor het heuglijke event werd het afspraakje echter afgeblazen, zodat ook het patchouli-plan helaas in het water viel.
Tot mijn verwondering stelde ze voor om dan maar bij haar thuis een tas groene thee te komen drinken. Op een veilig tijdstip zo tussen 15h-17h-stipt op een zaterdagmiddag. En zo deden we. Er werd mij een plaats toegewezen op de sofa, de ronkende poes als hoofdkussen. Ze had denk ik, de salonzetels op voorhand flink uit elkaar gezet zodat we op veilige afstand het gesprek konden aangaan. Ieder in zijn zetel, gelukkig net nog zonder prikkeldraad ertussen. Ik dacht nog even onder haar zetel te moeten checken of er geen busje pepperspray of andere anti-mannen-middelen zouden verborgen zitten, maar dat durfde ik niet. Het werd een enigszins moeizame maar bijzonder veilige conversatie, en stipt om 17u nam ik beleefd afscheid.
Dan werd het een tijd stil tussen ons... ik had immers het gevoel dat het nog makkelijker is om de hele poolijskap te smelten, dan haar zedige hart. Maar ik bleef me toch op een vreemde manier aangetrokken voelen tot haar, en nam opnieuw contact op.
De derde afspraak:
Gezien BZN brainstorms gepasseerd waren, en andere opties al eerder uitgeput, stelde ik voor om gewoon bij mij thuis af te spreken. En ze stemde ermee in, beetje tot mijn verbazing. Nu, ik woon intussen al jaren alleen met halftijds de 2 kinderen, en bij ontstentenis van een 'female touch' verandert je woning dan toch heel langzaam in een man-cave. Dus begon ik op voorhand de woonkamer wat op te frissen, en het strakke design wat op te vrolijken met enkele vazen, bloemstukjes, fotokaders, en wat kleurrijke ornamenten, ... Ik kocht alle spulletjes om haar favoriete verse groene thee te kunnen maken, en had zelfs stiekem wat geoefend om het goed te doen ;-). Haar hypergezonde hapjes had ik bereid en in de koelkast gezet. En diep verborgen in de koelkast ook een flesje uitstekende champagne ... goed beseffend dat dit een handeling-des-duivels zou zijn in de ogen van een kuise dame... maar ik had tijd, geduld, en een goed gesprek bij een groene thee zou ook al ruimschoots volstaan ... een man moet er wat voor over hebben.
De ochtend van de afspraak maakte ik echter een kapitale fout! Ik stuurde haar een berichtje! Gewoon om haar welkom te heten bij me thuis die avond, en dat ik mijn best had gedaan om mijn man-cave wat op te vrolijken speciaal voor haar. Echter, dat bericht moet de stoppen bij haar volledig hebben laten doorslaan. Ze moet beginnen panikeren zijn dat ik 'foute' plannen met haar had. Ze stuurde me even later een berichtje waarbij ik "plechtig moest beloven dat er die avond niets zou gebeuren tussen ons, en dat we ook nooit meer dan gewoon vrienden zouden zijn". Nu, ik ben best een rustig, geduldig en begripvol man, maar elk emmertje geraakt wel eens vol ;-). Als ze twijfelde aan mijn nobele en oprechte bedoelingen en gastvrijheid, zouden we maar beter annuleren, stelde ik voor. Ze antwoordde dat ze dan liever thuis bleef met een goed boek op de sofa. En ze voegde de daad bij het woord. '50 Tinten Grijs' zal het beslist niet geweest zijn, misschien wel iets als 'How to lose a guy in 3 dates' ;-) ... En zo eindigt de zedige romance die er nooit een werd. Ik heb het opgegeven... alleen blijven is soms nog niet de slechtste keuze ;-).
We hadden kort kennis gemaakt via deze dating site, intussen een hele tijd geleden. Ondanks haar drukke agenda lukte het toch om snel een keer af te spreken. En die eerst avond in een brasserie in de stad was best heel leuk: knappe dame in de 40, vlotte tong, over koetjes en kalfjes dan wel. Maar ze was wel erg voorzichtig, dat viel me al onmiddellijk op. Ik gaf haar een zedige zoen bij vertrek, en zo namen we afscheid van elkaar.
De tweede afspraak:
Het was haar voorstel om een keer opnieuw af te spreken... Dus ik stelde voor om samen een hapje te gaan eten in een trendy restaurant. Doch dineren na 19u was geen helaas geen optie, dat lag haar te zwaar op de maag. Dan maar het ideetje om samen naar de bioscoop te gaan... maar van bioscoop had ze echter een grondige afkeer. De huisregel was: maximum 1 x per jaar. Gewoon een thee gaan drinken hadden we al gedaan, dus dat was ook al van de lijst gevinkt. Dan stelde ze me voor - geloof me of niet - om een avondje gezellig samen te gaan Spreuken-Bedenken-Voor-de-Bond-Zonder-Naam. Jaja, BZN organiseert regelmatig brainstormsessies, en iedereen kan er deelnemen. Zelfs na 60 jaar intensief nadenken moet er elke maand nog steeds een verse spreuk-met-dubbele-bodem opgehoest worden om de mensheid tot betere inzichten te brengen. Ze had mijn blogs gelezen, en vond me wel een vlotte pen hebben. Daar zou zeker wel iets uit kunnen vloeien dat geschikt was voor publicatie :-). Nu, het vreemde idee was me niet helemaal ongenegen. Ik herinner me dat in mijn streng katholieke collegetijd waar de priester-leraars de plak zwaaiden, deze one-liners intensief gebruikt werden om de jonge dolende adolescenten weer op het juiste pad te krijgen. Maar ik zag het doembeeld al voor me: ik zou naar haar hand moeten dingen via een wedstrijdje brainstormen in competitie met een kamer vol overjarige alternativo's in open sandalen en geitenwollen sokken, met onverzorgde baarden, een keffiyeh om de hals (zo'n onvervalste Yasser Arafat sjaal), en een allesdoordringende patchouli geur die de kamer vult... Doch als ik hiermee mijn liefde voor haar kon bewijzen, wou ik zelfs die beproeving doorstaan. En ik accepteerde de uitnodiging. Een week voor het heuglijke event werd het afspraakje echter afgeblazen, zodat ook het patchouli-plan helaas in het water viel.
Tot mijn verwondering stelde ze voor om dan maar bij haar thuis een tas groene thee te komen drinken. Op een veilig tijdstip zo tussen 15h-17h-stipt op een zaterdagmiddag. En zo deden we. Er werd mij een plaats toegewezen op de sofa, de ronkende poes als hoofdkussen. Ze had denk ik, de salonzetels op voorhand flink uit elkaar gezet zodat we op veilige afstand het gesprek konden aangaan. Ieder in zijn zetel, gelukkig net nog zonder prikkeldraad ertussen. Ik dacht nog even onder haar zetel te moeten checken of er geen busje pepperspray of andere anti-mannen-middelen zouden verborgen zitten, maar dat durfde ik niet. Het werd een enigszins moeizame maar bijzonder veilige conversatie, en stipt om 17u nam ik beleefd afscheid.
Dan werd het een tijd stil tussen ons... ik had immers het gevoel dat het nog makkelijker is om de hele poolijskap te smelten, dan haar zedige hart. Maar ik bleef me toch op een vreemde manier aangetrokken voelen tot haar, en nam opnieuw contact op.
De derde afspraak:
Gezien BZN brainstorms gepasseerd waren, en andere opties al eerder uitgeput, stelde ik voor om gewoon bij mij thuis af te spreken. En ze stemde ermee in, beetje tot mijn verbazing. Nu, ik woon intussen al jaren alleen met halftijds de 2 kinderen, en bij ontstentenis van een 'female touch' verandert je woning dan toch heel langzaam in een man-cave. Dus begon ik op voorhand de woonkamer wat op te frissen, en het strakke design wat op te vrolijken met enkele vazen, bloemstukjes, fotokaders, en wat kleurrijke ornamenten, ... Ik kocht alle spulletjes om haar favoriete verse groene thee te kunnen maken, en had zelfs stiekem wat geoefend om het goed te doen ;-). Haar hypergezonde hapjes had ik bereid en in de koelkast gezet. En diep verborgen in de koelkast ook een flesje uitstekende champagne ... goed beseffend dat dit een handeling-des-duivels zou zijn in de ogen van een kuise dame... maar ik had tijd, geduld, en een goed gesprek bij een groene thee zou ook al ruimschoots volstaan ... een man moet er wat voor over hebben.
De ochtend van de afspraak maakte ik echter een kapitale fout! Ik stuurde haar een berichtje! Gewoon om haar welkom te heten bij me thuis die avond, en dat ik mijn best had gedaan om mijn man-cave wat op te vrolijken speciaal voor haar. Echter, dat bericht moet de stoppen bij haar volledig hebben laten doorslaan. Ze moet beginnen panikeren zijn dat ik 'foute' plannen met haar had. Ze stuurde me even later een berichtje waarbij ik "plechtig moest beloven dat er die avond niets zou gebeuren tussen ons, en dat we ook nooit meer dan gewoon vrienden zouden zijn". Nu, ik ben best een rustig, geduldig en begripvol man, maar elk emmertje geraakt wel eens vol ;-). Als ze twijfelde aan mijn nobele en oprechte bedoelingen en gastvrijheid, zouden we maar beter annuleren, stelde ik voor. Ze antwoordde dat ze dan liever thuis bleef met een goed boek op de sofa. En ze voegde de daad bij het woord. '50 Tinten Grijs' zal het beslist niet geweest zijn, misschien wel iets als 'How to lose a guy in 3 dates' ;-) ... En zo eindigt de zedige romance die er nooit een werd. Ik heb het opgegeven... alleen blijven is soms nog niet de slechtste keuze ;-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.