Zoeners

Geef toe, het was een prachtige zomer dit jaar. Het gebeurde op zo'n zalige zwoele zomeravond in het stadspark. We waren op stap met een groepje doorwinterde hangsingles en wiegden zachtjes voor het podium op een cover van Roy Orbison's "In dreams"... tot iemand de koppen bij elkaar wenkte en wat geheimzinnig zei: "niet omkijken, maar achter ons staat er een koppel al de hele tijd ongelooflijk te zoenen. Je moet het maar durven".

En hoe doe je dat dan, niet omkijken... :-). Dus gleden de blikken af en toe heel discreet weg van het podium het publiek in :-). Ik schatte hen midden veertigers. Zij: de lange kastanje haren opgeknoopt, gelukzalige blik in de ogen, in vrolijk gebloemd halterjurkje. Hij: wat struise kerel, in driekwartsbroek, met een DiCaprio baardje. Ze stonden helemaal in elkaar verstrengeld, en zoenden, zoenden, alsof het salonorkest "Nearer, My God, to Thee" al had ingezet en een zinkende Titanic hun prille geluk ijskoud dreigde te verslinden in de nachtelijke waters van de Noordelijke Atlantische Oceaan. En dat kussen ging maar door, doorheen het hele optreden, onverstoord... behalve dan af en toe wanneer enkele nog jonge kinderen langskwamen om wat drankbonnetjes. En gezien die kinderen van zowat dezelfde leeftijden maar bléven komen werd het wel duidelijk dat het hier om een nieuw samengesteld gezinnetje ging...

Sommigen in ons groepje vonden het tafereeltje enigszins gênant. Voor hun leeftijd dan. Ik vond het ronduit even prachtig als ontroerend: wat is er mooier dan de liefde tussen twee mensen die elkaar vinden, een tweede kans krijgen, en die kans met twee, nee, vier handen grijpen ook? Ongeacht hun leeftijd? Stapelverliefd worden, en zichtbaar zó gelukkig zijn met elkaar? Dwars door alle eisenpakketjes, rugzakjes en onvolkomenheden heen?

De heerlijke zomeravonden leken onuitputtelijk, en nu we erop letten, zagen we het aanstekelijk gelukkige koppeltje overal opduiken bij optredens en concertjes. De ene keer mét, de andere keer weer zonder kinderen. Maar altijd met een gelukzalige blik in de ogen, altijd stevig in elkaars armen, en ... eindeloos zoenend voor het podium! :-). Alsof ze ons - enigszins hardnekkige vrijgezellen - wilden blijven tonen hoe het wel moet :-).

De lange zomer ging toch voorbij, het rustige lome vakantieritme maakte plaats voor een strak schoolschema. Ik plande een leuke 'teenage movie' septemberavond met mijn twee nakomelingen in de C-Mine bioscoop in Het Genkse. Het beloofde een rustige avond te worden, we waren vroeg, en nog alleen in de zaal... tot er een luidruchtige bende kinderen binnenstormde, zowat de hele laatste rij opeisten, gevolgd door... jazeker, het lieflijke koppeltje :-). De man torste een enorm pakket aan popcornzakjes, en de kids hadden duidelijk een reuze pret met elkaar. Tot de lichten langzaam dimden, het stil werd in de zaal, en alle blikken zich naar het witte doek richtten. Enfin, alle blikken ... ik heb niet meer omgekeken, maar kon me wel inbeelden wat er die avond verder op de laatste rij gebeurd is :-). Leve de liefde!