Het was in de zomertijd, enkele jaren geleden. We hadden kennis
gemaakt op M4M. Gewoon, enkele voorzichtige berichtjes gewisseld. En al
snel voorgesteld om elkaar eens te ontmoeten. In een écht gesprek leer
je elkaar immers veel makkelijker kennen.
Ik was hoopvol. Haar profiel las als een roman, (studio)foto's toonden een knappe dame, ongeveer mijn leeftijd, met lange blonde haren en blauwe ogen. Ze woonde ook op minder dan 20 km van mijn deur, wat zeker een plus is als je zoals ik nog jonge kids in co-ouderschap hebt. De verwachtingen waren derhalve hooggespannen ;-).
Het was een gezellige drukte in de hippe brasserie in het Limburgse. Ik had een tafeltje kunnen bemachtigen op een strategische plek, schuin tegenover de ingang. Even later stapte ze met een grote zwaai de zaak binnen, keek als een ietwat strenge schooljuf in mijn richting, en schoof dan snel bij aan het tafeltje.
Een glimlach had ik duidelijk nog niet verdiend, ze bleef me streng aankijken en sprak in korte zinnen. Ze vertelde me haar verhaal stoïcijns en bondig, alsof ze het uit het hoofd had moeten leren. Het was geen fraai verhaal, het ging over kansarmoede, werkloosheid, drankmisbruik, geweld, een leven in woonwagens, vechtscheiding,... Maar... ze wou nu een nieuw, beter leven. Ze had haar man en met hem alle problemen achter zich gelaten, en een job gevonden als poetshulp. En nu was ze op zoek naar een intelligente, welstellende nieuwe man met wie ze een mooie toekomst tegemoet zou kunnen zien. Ze had zich eerder al ingeschreven op andere datingsites, maar de heren waren er volgens haar van wel zeer bedenkelijk allooi: ze kreeg zowat uitsluitend oneerbare voorstellen in de mailbox, waar ze begrijpelijk liever niet wou over praten...
Neen, dan was M4M een veel betere stek om een gepast heerschap van niveau te ontmoeten. De mannen waren er tenminste hooggeschoold, hadden een goedbetaalde job, status en aanzien, een beter leven en een leukere vriendenkring. En ze stuurden in de eerste plaats al geen vieze mailtjes ;-). Nu, ik heb respect voor ieders leven -en het leven kan hard zijn- maar ik deed toch een heel voorzichtige poging om haar uit te leggen dat de site bedoeld is om twee hooggeschoolde mensen bij elkaar te brengen. Doch dat werd snel weggewuifd als een detail dat helemaal niet ter zake doet. Met haar wulpse vormen, lang steil blond haar, en felblauwe ogen zou ze makkelijk de concurrentie kunnen aangaan met elk diploma, was haar antwoord.
En dan plots, "I kid you not!" diepte ze een notitieboekje op uit haar handtas. Ze had netjes een hele vragenlijst voorbereid van die dingen die ze graag wou weten: woonplaats, aantal kinderen, leeftijden van de kinderen, automerk, werkgever, inkomen, huisvesting, .... een waar kruisverhoor van behoorlijk gevoelige vragen. Waarbij ik herhaaldelijk mijn joker heb moeten inzetten ;-). Nu, het waarom van dat boekje werd nadien duidelijk toen de rekening betaald werd en het tijd was om huiswaarts te keren. Ze vertelde me dat het voor haar een aangename avond geweest was. Maar ook dat ik geduld moest hebben. Ik zou niet onmiddellijk opnieuw van haar horen. In haar notitieboekje stonden er immers bij de vragen 10 kolommetjes voor 10 mannen, en ik was nog maar kolom nummer 2. Pas nadat het hele tabelletje gevuld zou zijn, zou ze haar keuze bekend maken en de "winnaar" contacteren. Ze is nog een tijdje op M4M gebleven, maar ze heeft nooit opnieuw met mij contact opgenomen. Tja, het geluk zal niet aan mijn kant geweest zijn :-). Misschien zijn er hier nog lezers-mannen die in een ander kolommetje terecht gekomen zijn van haar boekje en die weten hoe het verhaal geëindigd is? Dan wil ik het graag van je horen :-).
Ik was hoopvol. Haar profiel las als een roman, (studio)foto's toonden een knappe dame, ongeveer mijn leeftijd, met lange blonde haren en blauwe ogen. Ze woonde ook op minder dan 20 km van mijn deur, wat zeker een plus is als je zoals ik nog jonge kids in co-ouderschap hebt. De verwachtingen waren derhalve hooggespannen ;-).
Het was een gezellige drukte in de hippe brasserie in het Limburgse. Ik had een tafeltje kunnen bemachtigen op een strategische plek, schuin tegenover de ingang. Even later stapte ze met een grote zwaai de zaak binnen, keek als een ietwat strenge schooljuf in mijn richting, en schoof dan snel bij aan het tafeltje.
Een glimlach had ik duidelijk nog niet verdiend, ze bleef me streng aankijken en sprak in korte zinnen. Ze vertelde me haar verhaal stoïcijns en bondig, alsof ze het uit het hoofd had moeten leren. Het was geen fraai verhaal, het ging over kansarmoede, werkloosheid, drankmisbruik, geweld, een leven in woonwagens, vechtscheiding,... Maar... ze wou nu een nieuw, beter leven. Ze had haar man en met hem alle problemen achter zich gelaten, en een job gevonden als poetshulp. En nu was ze op zoek naar een intelligente, welstellende nieuwe man met wie ze een mooie toekomst tegemoet zou kunnen zien. Ze had zich eerder al ingeschreven op andere datingsites, maar de heren waren er volgens haar van wel zeer bedenkelijk allooi: ze kreeg zowat uitsluitend oneerbare voorstellen in de mailbox, waar ze begrijpelijk liever niet wou over praten...
Neen, dan was M4M een veel betere stek om een gepast heerschap van niveau te ontmoeten. De mannen waren er tenminste hooggeschoold, hadden een goedbetaalde job, status en aanzien, een beter leven en een leukere vriendenkring. En ze stuurden in de eerste plaats al geen vieze mailtjes ;-). Nu, ik heb respect voor ieders leven -en het leven kan hard zijn- maar ik deed toch een heel voorzichtige poging om haar uit te leggen dat de site bedoeld is om twee hooggeschoolde mensen bij elkaar te brengen. Doch dat werd snel weggewuifd als een detail dat helemaal niet ter zake doet. Met haar wulpse vormen, lang steil blond haar, en felblauwe ogen zou ze makkelijk de concurrentie kunnen aangaan met elk diploma, was haar antwoord.
En dan plots, "I kid you not!" diepte ze een notitieboekje op uit haar handtas. Ze had netjes een hele vragenlijst voorbereid van die dingen die ze graag wou weten: woonplaats, aantal kinderen, leeftijden van de kinderen, automerk, werkgever, inkomen, huisvesting, .... een waar kruisverhoor van behoorlijk gevoelige vragen. Waarbij ik herhaaldelijk mijn joker heb moeten inzetten ;-). Nu, het waarom van dat boekje werd nadien duidelijk toen de rekening betaald werd en het tijd was om huiswaarts te keren. Ze vertelde me dat het voor haar een aangename avond geweest was. Maar ook dat ik geduld moest hebben. Ik zou niet onmiddellijk opnieuw van haar horen. In haar notitieboekje stonden er immers bij de vragen 10 kolommetjes voor 10 mannen, en ik was nog maar kolom nummer 2. Pas nadat het hele tabelletje gevuld zou zijn, zou ze haar keuze bekend maken en de "winnaar" contacteren. Ze is nog een tijdje op M4M gebleven, maar ze heeft nooit opnieuw met mij contact opgenomen. Tja, het geluk zal niet aan mijn kant geweest zijn :-). Misschien zijn er hier nog lezers-mannen die in een ander kolommetje terecht gekomen zijn van haar boekje en die weten hoe het verhaal geëindigd is? Dan wil ik het graag van je horen :-).
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.