Van een bedeesde jongen en de perfecte match

Van nature ben ik een bedeesde, eerder timide jongen. Zo het type dat zichzelf een duwtje moet geven om anderen aan te spreken. Als kind/puber waren de spreekbeurten voor de klas de allergrootste nachtmerrie. Dágen ervoor niet kunnen slapen, oefenen en oefenen om het maar goed te krijgen. Om dan met rood aangelopen kop en klamme handen stamelend, stotterend en haspelend de helft van de tekst vergeten te brengen :-).

Je genen kan je niet verloochenen, je bent nu eenmaal wie je bent. Maar met genoeg zelfkennis en introspectie kan je er wel aan werken. En zo dwong ik mezelf als jonge IT-er bewust in een bijverdienste als lesgever in het volwassenenonderwijs. Eerst zeer moeizaam, beschamend eigenlijk. Maar daarna ging het alsmaar beter en vlotter. Na een jaar of twee werd elke lesavond zelfs een heuse one-man-show, een stand-up comedy, al zeg ik het zelf: snel, rad van tong, royaal doorspekt met (flauwe) grapjes, kwinkslagen, en gekke anekdotes :-). Ik deed het met hart en ziel ... Werken met mensen werd mijn tweede natuur.

Die lesjaren horen intussen ook al tot een ver verleden. De klamme handen zullen wellicht nooit helemaal verdwijnen. Dat kleine duwtje moet ik mezelf nog steeds geven. 'Optreden' doe ik nog wel regelmatig, als 'part of the job'. Je mag me probleemloos voor een nokvol auditorium neerploffen, ik zal mezelf steevast vol begeestering 'smijten' voor het voetlicht :-).

Maar één dame aanschrijven op een dating site, dat is nog van een heel andere orde. Dat vereist een kleine kerncentrale aan energie om de stap te zetten. Niet dat ik op date nu makkelijk met de mond vol tanden zou staan, zeker niet. Maar het is die eerste stap nemen, dat eerste contact leggen...
Vandaar ga ik zelden op date. En zal ik zelden een berichtje sturen naar iemand. Ik vind altijd wel een piepkleine no-match in iemands profiel om mezelf te overtuigen niet naar de pen te grijpen... een fout smoesje uiteraard, ik besef het wel...

Maar een tijdje geleden verscheen er een dame op de site die mijn hart toch pardoes deed sneller slaan. Knappe foto's, zeer spontaan, origineel, ontwapenende glimlach. Ik kreeg er onmiddellijk een heel rustig, vertrouwd gevoel bij. Als thuiskomen... We hebben bijna dezelfde leeftijd, delen dezelfde interesses. Haar "Dit ben ik" straalde een zekere maturiteit uit, een vorm van levenswijsheid, iemand die echt op zoek is naar de ware liefde. Ze woont zelfs in mijn eigen buurt, en ik kon mezelf helemaal herkennen in haar "Ik zoek" rubriekje. Perfect gewoon! Alles klopte.

Bovendien had ze al enkele keren mijn profieltje bezocht. Zo een keer of drie in enkele dagen tijd. En dat gaf mijn zelfvertrouwen een boost! Ik zou met haar contact opnemen!  De muisaanwijzer bleef uiteindelijk toch nog een tijdje aarzelend zweven boven de knop "Persoonlijk bericht sturen". Maar uiteindelijk vond ik de klik, gaf mezelf een flinke duw in de rug, ademde eens heel diep, en schreef in één pennentrek hoe graag ik met haar in contact wou komen. Nog een laatste kleine vertwijfeling voor de "Verzend" knop, maar dan was het berichtje onomkeerbaar de elektronische snelweg op gestuurd.

De daarop volgende minuten en uren leken wel weken. Er kon een aanhoudend lichtjes gestegen hartklopping waargenomen worden ter hoogte van de hals, en ik betrapte mezelf erop voortdurend naar de laptop te lopen om de mailbox te controleren. Gelukkig kwam haar antwoord nog diezelfde dag. Dit is wat ze me schreef:

"Beste xxx
Ik heb je bericht via Match4me ontvangen en wil je laten weten dat ik geen verdere interesse heb.
Veel succes en plezier bij Match4me.
Groeten,
xxxxxxx"
En zo kwam onze perfecte match abrupt tot een staalhard einde, zelfs geen waterkansje om te vertellen wie ik ben, wat ik voel, wat ik haar te bieden heb.... En ja ik weet het, dat gebeurt hier uiteraard wel meer, maar het is toch telkens even slikken.   Ik heb haar nog een berichtje teruggestuurd, om haar alle succes te wensen op Match4me. Oprecht.
Doch oef! De pen gaat nu een tijdje terug in de pennenzak. Het hoofd moet even weer leeg, de batterijen opnieuw geladen, en dat kan even duren vooraleer het kerncentrale-level opnieuw bereikt is :-). Maar er kómt een dag dat iemand antwoordt, en niet NEE zal zeggen, beslist! Gewoon blijven erin geloven!