Als ik op een zonnige dag in de tuin in de luie zetel hang, dan vult
steevast wat verderop de hagelwitte zeppelin van het para training
centrum het blauwe canvas. Vanop 300m hoogte heerst hij in een perfecte
stilte boven het rustende dorp.
Een zachte flllllappp echoot elke 10 seconden ritmisch neerwaarts telkens de koepel zich ontvouwt boven het hoofd van een nieuwe rekruut. 'Je moet het toch maar doen!' denk ik dan, 'jezelf vanuit een stilhangend bakje stoutmoedig in de Grote Leegte storten op een eenvoudige 'JUMP!' van je instructeur'. Je hachje heel even aan een zijden draad ... respect! Ook na zoveel jaren tuingenieten blijft het een adembenemend schouwspel.
Meer dan eens dalen de gedachten dan neer naar het eigen kleine bestaan. Durven WIJ nog wel te springen? De meeste mensen hebben in hun samenleven wel eens een bijzonder onzachte crash landing gemaakt, die lang zindert tot in de diepste vezel van het zijn. 'Overeind krabbelen, tot jezelf komen, en er weer voor gaan' lees je dan in het ongeschreven boek des levens. Maar we zijn voorzichtig geworden, berekend en beredeneerd, we wikken en wegen, evalueren en estimeren... En zo glijden de beste dagen aan je voorbij, geruisloos als een zeppelin die met stille lier wordt ingehaald. Terwijl het leven zoveel mooier en rijker is als je bemind wordt en intens kan beminnen...
Van wie is ook weer het citaat 'It is better to have loved and lost than never to have loved at all'?
Ik heb me alvast voorgenomen om niet bij de pakken te blijven zitten. Knop omdraaien, stoute schoenen aan, eens heel diep ademhalen, ogen dichtgeknepen voor de Grote Leegte... ennnn ... JUMP! 'k Zie je op date :-) !
Een zachte flllllappp echoot elke 10 seconden ritmisch neerwaarts telkens de koepel zich ontvouwt boven het hoofd van een nieuwe rekruut. 'Je moet het toch maar doen!' denk ik dan, 'jezelf vanuit een stilhangend bakje stoutmoedig in de Grote Leegte storten op een eenvoudige 'JUMP!' van je instructeur'. Je hachje heel even aan een zijden draad ... respect! Ook na zoveel jaren tuingenieten blijft het een adembenemend schouwspel.
Meer dan eens dalen de gedachten dan neer naar het eigen kleine bestaan. Durven WIJ nog wel te springen? De meeste mensen hebben in hun samenleven wel eens een bijzonder onzachte crash landing gemaakt, die lang zindert tot in de diepste vezel van het zijn. 'Overeind krabbelen, tot jezelf komen, en er weer voor gaan' lees je dan in het ongeschreven boek des levens. Maar we zijn voorzichtig geworden, berekend en beredeneerd, we wikken en wegen, evalueren en estimeren... En zo glijden de beste dagen aan je voorbij, geruisloos als een zeppelin die met stille lier wordt ingehaald. Terwijl het leven zoveel mooier en rijker is als je bemind wordt en intens kan beminnen...
Van wie is ook weer het citaat 'It is better to have loved and lost than never to have loved at all'?
Ik heb me alvast voorgenomen om niet bij de pakken te blijven zitten. Knop omdraaien, stoute schoenen aan, eens heel diep ademhalen, ogen dichtgeknepen voor de Grote Leegte... ennnn ... JUMP! 'k Zie je op date :-) !
Geen opmerkingen:
Een reactie posten
Opmerking: Alleen leden van deze blog kunnen een reactie posten.